Παρθενώνας

Ο ναός που οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στην προστάτιδα της πόλης τους, Αθηνά Παρθένο, είναι το λαμπρότερο δημιούργημα της αθηναϊκής δημοκρατίας στην περίοδο της μεγάλης ακμής της και το αρτιότερο ως προς τη σύνθεση και την εκτέλεση από τα οικοδομήματα του Ιερού Βράχου. Κτίσθηκε κατά τα έτη 447-438 π.Χ., στο πλαίσιο του ευρύτερου οικοδομικού προγράμματος που συντελέσθηκε στην Ακρόπολη με πρωτοβουλία του Περικλή, και πάνω στη θέση παλαιότερων ναών αφιερωμένων στην Αθηνά. Ο Περίκλειος Παρθενών (Παρθενών ΙΙΙ) διαδέχθηκε έναν προηγούμενο ναό, το μαρμάρινο Προπαρθενώνα (Παρθενών ΙΙ), που άρχισε να κτίζεται μετά τη νίκη στο Μαραθώνα, περίπου το 490 π.Χ., αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί καταστράφηκε το 480 π.Χ. από τους Πέρσες. Αυτός με τη σειρά του είχε οικοδομηθεί στη θέση παλαιοτέρου ναού, του πρωταρχικού Παρθενώνα (Παρθενών Ι), που κτίσθηκε γύρω στο 570 π.Χ. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το μαρμάρινο Παρθενώνα των χρόνων του Περικλή, σχεδιασμένο από τον Ικτίνο με συνεργάτη τον Καλλικράτη. Την ευθύνη του γλυπτού διακόσμου και του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς, που βρισκόταν στο εσωτερικό του, καθώς και όλου του οικοδομικού προγράμματος του ναού, είχε ο διάσημος γλύπτης Φειδίας.

Iknow...

...κλείσε την ελληνική τηλεόραση...σταμάτα να μπαίνεις στο Facebook για να κρυφοκοιτάς τις ζωές των άλλων...ζήσε την στιγμή ... δέν χρειάζεται να την τραβήξεις σε βίντεο, να την ανεβάσεις στο internet για να επιβεβαιώθείς από τους δικτυακούς φίλους σου ότι πράγματι ζείς...σταμάτα επιτέλους να αναπαράγεις τις δήθεν ειδήσεις και μπουρδολογίες που ξεκινούν από το πληκτρολόγιο του κάθε μαλάκα και στρατευμένου στο ιντερνετ...μήν δέχεσαι την άποψη του κάθε τυχάρπαστου περαστικού και ότι γράφει στο twitter σαν είδηση...μην δέχεσαι να στο επιβάλει ο ο 30φυλλόπουλος ή ο κάθε Ευαγγελάτος αυτό... βγές από αυτό το blog τώρα...επιλεκτική αναπαραγωγή άρθρων κάνει... και επιτέλους ξεκίνα να διαβάζεις και κανένα βιβλίο...κατά προτίμηση όχι άρλεκιν ή μυθιστόρημα που βασίστηκε η τελευταία ταινία του κατα τα άλλα συμπαθή Batman...Μιά οθόνη μας κλείνει τον ορίζοντα, παίρνει δωρεάν τον χρόνο μας και τον πουλάει σε διαφημιστές...χωρίς να μας δίνει ποσοστό...Η ζωή μας έχει ναυαγήσει σε Ξενόφερτα προσωπεία... και εμείς σαν Έλληνες ζούμε τον 'ομαδικό μας ναρκισσισμό'...περιμένοντας με αγωνία και διάχυτο μαζοχισμό τα βραδυνά δελτία ειδήσεων για να δούμε τί σκέφτονται οι ξένοι για εμάς και με ποιό νέο τρόπο θα μας προσβάλλουν για άλλη μια φορά οι 'κουτόφραγκοι'...

Η δολοφονία του Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου 1831

Η δολοφονία του Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου 1831(Ιουλιανό)στο Νάυπλιο από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη. (Έργο του Χαράλαμπου Παχή β ήμιση 19ου αιώνα)

Κνωσός

To σημαντικότερο κέντρο του Μινωικού Πολιτισμού, η Κνωσός, αναπτύσσεται πάνω στο ύψωμα της Κεφάλας μέσα σε ελιές, αμπέλια και κυπαρίσσια και βρίσκεται 5 χιλ. νοτιοανατολικά του Ηρακλείου. Δίπλα της ρέει ο ποταμός Καίρατος (ο σημερινός Κατσαμπάς). Σύμφωνα με την παράδοση αποτέλεσε την έδρα του βασιλιά Μίνωα και πρωτεύουσα του κράτους του. Με το χώρο του ανακτόρου της Κνωσού συνδέονται οι συναρπαστικοί μύθοι του Λαβύρινθου με τον Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο. Αναφορές στην Κνωσό, το ανάκτορό της και το Μίνωα γίνονται στον Όμηρο (ο κατάλογος πλοίων της Ιλιάδας αναφέρει ότι η Κρήτη απέστειλε 80 πλοία υπό τις διαταγές του βασιλιά της Κνωσού, Ιδομενέα. Οδύσσεια, τ 178-9), στο Θουκυδίδη (αναφορά στο Μίνωα), στον Ησίοδο και Ηρόδοτο, στο Βακχυλίδη και Πίνδαρο, στον Πλούταρχο και Διόδωρο το Σικελιώτη. Η περίοδος ακμής της πόλης ανάγεται στη μινωική εποχή (2000 - 1350 π.Χ.) κατά την οποία αποτελεί το βασικότερο και πολυπληθέστερο κέντρο της Κρήτης. Και σε μεταγενέστερες περιόδους διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και αναπτύσσεται ιδιαίτερα, όπως στην ελληνιστική εποχή. Η πόλη της Kνωσού κατοικήθηκε συνεχώς από τα τέλη της 7ης χιλιετίας έως και τα ρωμαϊκά χρόνια. Η νεολιθική εποχή χαρακτηρίζεται από το στάδιο της τεχνολογικά εξελιγμένης αγροτικής ζωής (λίθινα εργαλεία και υφαντικά βαρίδια). Οι κάτοικοι από τροφοσυλλέκτες γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί (γεωργοί και κτηνοτρόφοι) και παρατηρείται η τάση για μια πιο συστηματική και μόνιμη εγκατάσταση. Οι οικιστικές φάσεις στην Κνωσό διαδέχονται η μια την άλλη, ενώ ο πληθυσμός του οικισμού στα τέλη της Ύστερης Νεολιθικής Εποχής υπολογίζεται σε 1.000 - 2.000 κατοίκους.

Μέγας Αλέξανδρος κατά Δαρείου στη μάχη της Ισσού 333 π.χ.

Η Μάχη της Ισσού, ψηφιδωτό, ρωμαϊκό αντίγραφο Ελληνικού έργου του 4ου αιώνα π.Χ(Μουσείο Νάπολης).

27/1/14

Η περίπτωση του περιοδικού "Δαυλός"

Η περίπτωση του περιοδικού "Δαυλός" 

Συγγραφέας: 
Γιώργος Καραμπελιάς
Δε­δο­μέ­νου ό­τι το πε­ριο­δι­κό Δαυ­λός υ­πήρ­ξε το πρώ­το που κή­ρυ­ξε την «ε­πι­στρο­φή στους (αρ­χαί­ους) Έλ­λη­νες» και πα­ρή­γα­γε ή φι­λο­ξέ­νη­σε το πρω­το­γε­νές υ­λι­κό μιας πε­ρι­πέ­τειας που διαρ­κεί 23 χρό­νια (ο Δαυ­λός εκ­δί­δε­ται α­νελ­λι­πώς σε μη­νιαί­α βά­ση α­πό το 1982), η με­λέ­τη των κει­μέ­νων και της ι­δε­ο­λο­γι­κής του ε­ξέ­λι­ξης σκιαγραφεί, κατά το μάλλον ή ήττον πι­στά, την πορεία του χώ­ρου αυ­τού συνολικά. Ε­νός χώ­ρου που ξε­κί­νη­σε α­πό την εμ­μο­νή στη ση­μα­σί­α της αρ­χαί­ας ελ­λη­νι­κής πα­ρά­δο­σης για τον σύγ­χρο­νο κό­σμο και την Ελ­λά­δα και κα­τέ­λη­ξε, μέ­σα α­πό μια ρα­γδαί­α και γε­νι­κευ­μέ­νη έκ­πτω­ση, στην πα­ρα­φι­λο­λο­γί­α, τους κα­τα­κλυ­σμούς, την ου­φο­λο­γί­α. Δυ­στυ­χώς, α­νά­λο­γη πορεία διαγράφει και το εν λό­γω πε­ριο­δι­κό, η συνολική με­λέ­τη του οποίου, με τις σχε­δόν δε­κα­πέ­ντε χι­λιά­δες των τυ­πω­μέ­νων σε­λί­δων, θα α­παι­τού­σε –και ί­σως ό­ντως α­παι­τεί– έ­να ε­κτε­τα­μέ­νο δο­κί­μιο. Ε­δώ θα πε­ριο­ρι­στού­με μό­νο σε δύ­ο βα­σι­κές –και κατ’ α­νά­γκην συ­νο­πτι­κά δια­γρα­φό­με­νες– συ­νι­στώ­σες. Η πρώ­τη α­φο­ρά στη μετε­ξέ­λι­ξη της αρ­χαιο­λα­τρί­ας του Δαυ­λού α­πό μια συ­ντη­ρη­τι­κών α­πο­κλί­σε­ων ελ­λη­νο­κε­ντρι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α σε μια ε­ξω­πραγ­μα­τι­κή μυ­θο­πλα­σί­α, η οποία και θα δη­μο­σιευ­τεί στο τρέ­χον τεύ­χος του πε­ριο­δι­κού, ενώ η δεύ­τε­ρη, που θα ε­πι­κε­ντρω­θεί στην ι­δε­ο­λο­γί­α και τον γε­νι­κό­τε­ρο πο­λι­τι­κό ρό­λο του, θα δη­μο­σιευ­τεί στο προ­σε­χές τεύ­χος του Άρ­δην.
Η γλώσ­σα εί­ναι η ψυ­χή μας
Ό­πως το­νί­ζει ο Σα­ρά­ντος Καρ­γά­κος